Συμπληρώθηκαν στις 24 Ιουλίου, 50 χρόνια από την αποκατάσταση της
Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα και είναι η ώρα όχι τόσο για
πανηγυρισμούς όσο για αναστοχασμό για την πορεία της χώρας μας αυτά τα
50 χρόνια.
Το γεγονός αυτό δεν προσφέρεται για πανηγυρισμούς, επειδή δεν συντελέστηκε ανέφελα, αλλά ήταν αποτέλεσμα της προδοσίας της Κύπρου, της τουρκικής εισβολής και της συνεχιζόμενης κατοχής του 36% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας και ο διαρκής κίνδυνος κάτω από τον οποίο ζουν 50 χρόνια τώρα οι συμπατριώτες μας Ελληνοκύπριοι.
 Επειδή, όμως, η άνοδος της ακροδεξιάς που στηρίζεται σ’ έναν αρρωστημένο
εθνικισμό, ρατσισμό και μισαλλοδοξία είναι ανησυχητική, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά σ’ όλη την Ευρώπη, είναι η ώρα να θυμηθούμε ότι ακριβώς αυτοί οι παράγοντες είναι που οδήγησαν στην κυπριακή τραγωδία.
Ας μας γίνει δίδαγμα, λοιπόν, ότι οι έντιμοι συμβιβασμοί που επιχειρούν οι
δημοκρατικές κυβερνήσεις, που λαμβάνουν υπόψη τους τους διεθνείς συσχετισμούς δυνάμεων δεν είναι εθνική μειοδοσία, αλλά προσπάθεια επίλυσης των προβλημάτων με ειρηνικό τρόπο, αντίθετα από τους στείρους εθνικισμούς που πιστεύουν ότι όλα τα δίκαια τα έχουμε εμείς (ως περιούσιος λαός επί της γης) και με την επικράτησή τους οδηγούν σε εθνικές καταστροφές όπως αυτή της Κύπρου, η μεγαλύτερη που έζησε ο ελληνισμός μετά τη Μικρασιατική. Μ’ αυτό το πνεύμα ας αξιολογήσουμε τη συνθήκη της Λωζάνης και τη συμφωνία των Πρεσπών.
 Τα 50 χρόνια της μεταπολίτευσης είναι η ευκαιρία να κάνουμε έναν
απολογισμό θετικών και αρνητικών πολιτικών, που οδήγησαν στη σημερινή
δύσκολη κατάσταση.
 Δύο είναι οι βασικές περίοδοι της μεταπολίτευσης: α) 1974-2010 και β) 2010
και μετά.
  Στα επιτεύγματα της (α) περιόδου συγκαταλέγονται επιγραμματικά:
  -Η αποκατάσταση της δημοκρατικής νομιμότητας με την ψήφιση του
Συντάγματος το 1975.
    -Η κατάργηση της βασιλείας, που αποτελούσε ανέκαθεν πηγή ανωμαλίας
στη λειτουργία του πολιτεύματος. -Η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και των αριστερών κομμάτων θέτοντας τέλος
στην εμφυλιοπολεμική  μεταπολεμική πραγματικότητα.
     -Η καθιέρωση και σταδιακή διεύρυνση των ατομικών, πολιτικών και
κοινωνικών δικαιωμάτων των Ελλήνων πολιτών.
     -Η ένταξη της χώρας στην τότε ΕΟΚ, σήμερα Ε.Ε.,
     -Η σημαντική βελτίωση της οικονομικής κατάστασης του ελληνικού λαού
μέχρι το 2010.

Ποια όμως είναι η σημερινή κατάσταση;
      Η Ελλάδα, όπως και η Ευρώπη, βρίσκονται σ’ ένα κρίσιμο σταυροδρόμι.
Σύννεφα πολέμου σκεπάζουν και πάλι την περιοχή μας ενώ η Ελλάδα βγήκε
από την υπερδεκαετή οικονομική κρίση του 2010  γενικά αποδυναμωμένη.
Με δημόσιο χρέος που ξεπερνά το αστρονομικό ποσό των 400 δις ΕΥΡΩ,
αλλά και ιδιωτικό χρέος που αγγίζει τα 250 δις, με τον ελληνικό λαό πτωχευμένο και εξουθενωμένο, με τεράστια διεύρυνση των ανισοτήτων κάθε μορφής (κοινωνικές, οικονομικές περιβαλλοντικές κ.ά.), με τα κοινωνικά αγαθά
να έχουν γίνει εμπορεύματα (ηλεκτρικό ρεύμα, ενέργεια) ή να γίνεται προσπάθεια εμπορευματοποίησης (νερό), με την ιδιωτικοποίηση όλων των οργανισμών κοινωνικής ωφέλειας, με την κλιματική κρίση όχι απλά παρούσα, αλλά καταστροφική, με τις πόλεις και τα χωριά μας κατεστραμμένα είτε από
την υπερδόμηση είτε από την εγκατάλειψη, με το Ε.Σ.Υ υπό κατάρρευση, με
τη δημόσια εκπαίδευση σε μόνιμη υποβάθμιση, με τα σκουπίδια να μας
πνίγουν, με εκατοντάδες χιλιάδες νέους επιστήμονες στο εξωτερικό, με δημογραφική συρρίκνωση περισσότερο επικίνδυνη από κάθε άλλη ιστορική
περίοδο. Οι μελέτες προβλέπουν ότι οι γηγενείς Έλληνες θα μειωθούν το 2050 σε 7,5 εκατ., με το 1/3 απ’ αυτούς άνω των 65 ετών και άλλα εξαιρετικά
σύνθετα εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα.
 Επομένως η αλλαγή πορείας της χώρας προβάλλει ως αναντίρρητη αναγκαιότητα, προκειμένου να αναστραφεί η παρακμή της. Η συνειδητοποίηση κατ’ αρχήν όλων αυτών των τεράστιων προβλημάτων αποτελεί την πρώτη προϋπόθεση για να χαράξουμε το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε για το ξεπέρασμά τους, λαός και πολιτικές δυνάμεις. Η διασφάλιση της κοινωνικής συνοχής με μέτρα που θα αμβλύνουν τις ανισότητες θα πατάσσουν την εκτεταμένη φοροδιαφυγή που γεννά τη διαφθορά και τρέφει τη διαπλοκή και η συνεπής εφαρμογή ενός ολοκληρωμένου σχεδίου μακροπρόθεσμα είναι ο μόνος τρόπος να βγούμε από τα σημερινά αδιέξοδα και να μην οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική
καταστροφή.
  Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν την ενίσχυση της δημοκρατίας και τη θέσπιση δίκαιων κανόνων που θα γίνονται σεβαστοί απ’ όλους.

Θέρμη 30-7-2024